Το Διοικητικό Δίκαιο

Το Διοικητικό Δίκαιο είναι ένας ειδικότερος κλάδος του δημοσίου δικαίου, το οποίο ρυθμίζει την οργάνωση και τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, του κρατικού δηλαδή μηχανισμού, καθώς και τις σχέσεις της προς τους ιδιώτες, τους καλούμενους «διοικούμενους», και τις άλλες κρατικές λειτουργίες. Το κυπριακό διοικητικό δίκαιο αποτελεί ουσιαστικά μια αναθεωρημένη μεταφορά του αντίστοιχου ελληνικού διοικητικού δικαίου (το οποίο υιοθετεί το αντίστοιχο γαλλικό), τροποποιημένη κατάλληλα προκειμένου να καταστεί εφαρμόσιμη και λειτουργήσιμη στην κυπριακή έννομη τάξη. Βασικές πηγές του κυπριακού διοικητικού δικαίου αποτελούν το Σύνταγμα, ειδικότερα το άρθρο 146 αυτού, η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ο περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμος Ν.158(Ι)/1999.

Αρμοδιο δικαστηριο ειναι το Διοικητικο Δικαστηριο, με εδρα την Λευκωσια.

Αντικείμενο της προσφυγής είναι μία διοικητική πράξη ή παράλειψη.

• Για να μπορεί να προσβληθεί μία πράξη ενός διοικητικού οργάνου ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου, αυτή θα πρέπει να είναι και διοικητική και εκτελεστή. Δηλαδή, να προέρχεται από όργανο που ασκεί διοικητική λειτουργία και να παράγει έννομα αποτελέσματα.
• Πράξεις που δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα, διότι δεν επιφέρουν οποιαδήποτε μεταβολή στην υφιστάμενη νομική κατάσταση ενός διοικούμενου είναι:

1. Τα διοικητικά μέτρα εσωτερικής φύσης.

2. Οι προπαρασκευαστικές πράξεις.

3. Οι πράξεις που περιέχουν γνώμες και πληροφορίες.

4. Οι πράξεις εκτέλεσης.

5. Οι βεβαιωτικές πράξεις.

6. Οι πράξεις που έχουν χάσει την εκτελεστότητα τους.

Δεν προσβάλλονται ούτε οι Πράξεις Κυβερνήσεως.

Για να μπορεί ένας να προσβάλει μια πράξη με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο πρέπει να έχει έννομο, άμεσο και προσωπικό συμφέρον (Παράγραφος 2 του Άρθρου 146 του Συντάγματος).

Έννομο είναι το συμφέρον που δεν αντίκειται σε μια κατάσταση ή ιδιότητα που αναγνωρίζει ως νόμιμη ο νόμος.

Ενεστώς είναι το συμφέρον που υπάρχει όταν ασκείται η προσφυγή και υπάρχει σ΄ όλα τα στάδια της διαδικασίας εκδίκασης της.

Άμεσο είναι το συμφέρον που συνδέεται άμεσα με το πρόσωπο του Αιτητή.

Προσωπικό είναι το συμφέρον που αφορά το πρόσωπο του Αιτητή.

Το Άρθρο 146 του Συντάγματος καθορίζει προθεσμία 75 ημερών από την ημέρα της δημοσίευσης της πράξης, όταν τη δημοσίευση αυτή την επιβάλλει ο νόμος ή, σε περίπτωση μη δημοσιευτέας πράξης, από την ημέρα που αυτή περιήλθε σε γνώση του Αιτητή (Παράγραφος 3 του Άρθρο 146 του Συντάγματος).

Η διοίκηση υποχρεούται σε ενεργό συμμόρφωση προς τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εκδίδονται κατά την άσκηση της προβλεπόμενης από το Άρθρο 146 του Συντάγματος δικαιοδοσίας του (Παράγραφος 5 του Άρθρου 146).

Μετά από μια ακυρωτική απόφαση, η διοίκηση οφείλει να επαναφέρει τα πράγματα στη θέση που ήταν πριν την έκδοση της πράξης που ακυρώθηκε.

Κατά την επανεξέταση λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό και νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο που εκδόθηκε η απόφαση. 

Προσφερουμε

Διαικπεραιωση προσφυγων